Przekładnie planetarne

Przekładnia planetarna to jeden z najbardziej popularnych typów przekładni zębatych, w których cechą charakterystyczną jest przemieszczenie się osi obrotu dla przynajmniej jednego koła zębatego. Wynika to z budowy przekładni planetarnej, która składa się z kilku kół głównych, wewnętrznych oraz kół obiegowych, czyli kół zainstalowanych bezpośrednio na jarzmie, pracujących w parach lub też w większej ilości. Najbardziej charakterystyczną cechą przekładni planetarnej jest możliwość przenoszenia mocy na podstawie trzech wartości przełożenia, dzięki czemu przekładnie te mogą przenosić bardzo dużą moc, a ich konstrukcja jest niezwykle zwarta, przez co przekładnia doskonale radzi sobie z przeniesieniem mocy nawet z silników o dużych lub bardzo dużych mocach.

Właściwości przenoszenia mocy

Przekładnia planetarna jest stosunkowo niewielką przekładnią. Posiadają jednak duże możliwości przy bardzo niewielkich gabarytach, co jest największą zaletą przekładni obiegowych. Poprzez zastosowanie kół centralnych oraz przynajmniej dwóch kół obiegowych, możliwe jest dzielenie przenoszonych obciążeń właśnie na koła, które osadzone są bezpośrednio na jarzmie i które posiadają niewielki poślizg. Zastosowanie kół wewnętrznych oraz zewnętrznych pozwala przenosić obciążenia bardzo precyzyjnie, zapewniając jednocześnie stosunkowo niskie koszta wykonania samej przekładni, bowiem wspólne zazębienie się kół zewnętrznych oraz wewnętrznych, niejako kompensuje błędy wykonania oraz bardziej miękkie zęby kół zębatych.

Przekładnia planetarna zastosowanie

Przekładnie planetarne stosowane są w bardzo szerokim zakresie. Przenoszenie bardzo dużych obciążeń sprawiło, że przekładnie stosowane są przede wszystkim tam, gdzie występują duże moce silników, jak chociażby turbiny, lokomotywy i pojazdy szynowe, a nawet okręty, pojazdy budowlane i pojazdy specjalnego przeznaczenia. Bardzo popularne są one również w obrabiarkach, gdzie występują często chwilowe przeciążenia i gdzie często obciążenie nadane przez materiał obrabiany jest zmienne, przez co od przekładni oczekuje się bezawaryjnego przenoszenia obciążeń z silnika, nawet jeśli te gwałtownie wzrastają.

Przykładowe rodzaje i zastosowania przekładni planetarnych zostały przedstawione w tabeli poniżej.

Pełna oferta przekładni planetarnych

Nasza oferta przekładni planetarnych jest bardzo rozbudowana. Jest to odpowiedź na Państwa oczekiwania, które stale rosną. Posiadamy kompletną ofertę przekładni planetarnych, która w znacznej części dostępna jest z naszego magazynu. Przekładnie te, to przede wszystkim bardzo wysoka jakość i jednocześnie niezwykle niska cena. W razie pytań i problemów zawsze służymy pomocą.

Przekładnia planetarna tzw. przekładnia obiegowa określa się mechanizm złożony z walcowych lub stożkowych kół zębatych, jarzm, połączeń i innych części, w których oś co najmniej jednego koła obtacza się wokół innej, tzw. centralnej osi mechanizmu. Człony planetarnego mechanizmu obracające się wokół centralnej osi nazywają się satelitami. Elementy te wykonują obrót, każdy wokół własnej osi, a wszystkie razem obiegają oś całego mechanizmu. Pochodzenie nazwy przekładni planetarnych wynika z podobieństwa ich ruchu do ruchu satelitów względem planet. Przekładnie tego typu mogą przenosić zarówno przełożenia dodatnie, jak i ujemne. Poniżej przedstawiono przykładowe budowy przekładni planetarnych o tej samej wartości bezwzględnej przełożenia, lecz o przeciwnych znakach.

Przekładnia planetarna z jednym kołem obiegowym

i < 0
1. Koło zewnętrzne.
2. Koło wewnętrzne.
3. Jarzmo z satelitami.

i > 0
1. Koło zewnętrzne.
2. Koło wewnętrzne.
3. Jarzmo z satelitami.

Parametry przekładni planetarnej

- minimalne przełożenie i ( 1st. 1:87),
- sprawność η (0,94-0,97),
- maksymalna prędkość obrotowa n (3000 obr/min),
- luz kątowy φ (<3’).

Przekładnie obiegowe mają w ogólnym przypadku dwa stopnie swobody ( mechanizmy różnicowe lub dyferencjał). Jeżeli jednak unieruchomimy względem podstawy jeden z członów np. koło centralne lub jarzmo, to wówczas przekładnia będzie posiadać jeden stopień swobody(mechanizmy planetarne). Przy tym należy zauważyć, że przekładnia z unieruchomionym jarzmem nie jest już przekładnią obiegową.

Mechanizm planetarny stanie się przekładnią po wyposażeniu go w sprzęgło i hamulce, czyli w momencie gdzie pojawi się możliwość hamowania poszczególnych elementów lub łączenia ich ze sobą. Obecnie w przekładniach planetarnych stosuje się do tego celu wyłącznie małe sprzęgła i hamulce tarczowe, ponieważ nie wymagają regulacji i są bardzo trwałe. Docisk elementów ciernych podczas pracy wywołują siłowniki hydrauliczne. Zmiana biegu nie odbywa się bowiem tak, jak ma to miejsce w normalnej skrzyni przekładniowej, przez przesuwanie i zazębianie kół zębatych lub sprzęgieł, lecz poprzez unieruchamianie i łączenie (sprzęganie) ze sobą odpowiednich części przekładni. Hamować można każdy z trzech jej elementów, tzn. koło słoneczne, jarzmo lub koło pierścieniowe. Każdy z tych elementów może być napędzany, z każdego też może być odbierany napęd. W praktyce trudno byłoby zrealizować taki układ używając jednej tylko przekładni planetarnej, dlatego stosuje się dwie lub trzy przekładnie umieszczone jedna za drugą (tzw. rzędy planetarne).

Szerokie możliwości kinematyczne przekładni planetarnych są wykorzystywane w budowie reduktorów o stałym, często dużym przełożeniu, a także w budowie automatycznych skrzyń prędkości o zmiennym przełożeniu uzyskiwanym na drodze sekwencyjnego hamowania/sprzęgania różnych ogniw pod obciążeniem bez przerwania strumienia mocy. Przekładnie tego typu wyróżnia zwartość budowy i mała masa. Wybór przekładni planetarnej, w zamian przekładni zębatej, pozwala obniżyć nawet czterokrotnie masę, a co za tym idzie zmniejszyć masowe momenty bezwładności.
Mankamentami przekładni planetarnych są podwyższone wymagania dokładności wykonania i montażu oraz większe koszty produkcji podzespołów przekładni.

Podczas pracy przekładni planetarnej bardzo ważne jest jej smarowanie. Producenci przekładni określają dedykowany olej. Często spotykanym rozwiązaniem jest zalewanie przekładni planetarnej syntetycznym olejem przekładniowym typu CLP HC ISO VG 150. Nie tylko poziom oleju odgrywa kluczową rolę, ponieważ bardzo ważne są jego właściwości. Dlatego należy wymieniać czynnik smarujący co wskazany przez producenta przekładni czas.

Przekładnia planetarna budowa

Budowa przekładni planetarnej na przykładzie przekładni z wałem pełnym.

1. Zespół wałka.
2. Pierścień ruchomy.
3. Oś satelity.
4. Satelita.
5. Zębnik centralny.
6. Obudowa wieńca centralnego.
7. Kołnierz wyjściowy.
8. Zespół wałka.
9. Satelita/
10. Wpust.
11. Śruba imbusowa.
12. Łożysko walcowe.
13. Wahadłowe łożysko kulkowe.
14. Pierścień uszczelniający wał.
15-17. Pierścień zabezpieczający.
18-19. Łożysko walcowe
20. Zębik centralny.
21. Wał pośredni.

Przekładnie do silników krokowych

Przykładem przekładni planetarnej mogą być przekładnie do silników krokowych serii SC42, SC57 oraz sc86.  Przekładnie planetarne silników krokowych są dopasowane  do rozmiarów mechanicznych  NEMA silników krokowych. Przekładnie planetarne siników krokowych w łatwy sposób pozwalają na podniesienie  momentu na wale silnika. Przy pomocy przekładni planetarnych Serii GL w łatwy sposób możemy podnieść moment serwonapędów.